Asya ma już prawie cztery latka. Wie już, że ma mózg, który składa się z prawej i lewej półkuli. Wie też, że półkula prawa odpowiada za lewą stronę ciała, a lewa za prawą. Wie też, że istnieje pusta i pełna połowa szklanki i że lepiej jest zwracać uwagę na tą pełną połowę. Wie też, że Słońce, gdy zachodzi tak na prawdę nigdzie się nie chowa tylko idzie do innych dzieci, które bawią się wtedy kiedy ona śpi. Wie, że wszystko ma swoją noc i swój dzień, swoją pełną i pustą połowę. Wie, że nie należy za dużo myśleć, bo jak sama stwierdziła "nie dojdzie się wtedy do szczęścia." Wie, że ma moc, wie że każde żywe stworzenie ma moc- energię, którą może dzielić się z innymi. Wie, że dobrze jest dzielić się... Że Słońce zawsze powraca, a potem znowu odchodzi i że ciemność to brak światła, ale światło nigdy nie znika tylko czasem staje się niewidoczne.
Wie też, że gdzieś tam w nieokreślonej odległości jest kraj o nazwie Szczęście. Że prowadzą do niego liczne drogi, ale że każdy musi odnaleźć własną. Wie, że kraj ten jest bliżej niż się wydaje, a jedynie ludzie udając się w niewłaściwym kierunku, nieswoim kierunku odnoszą wrażenie,że się oddala... Że krążą czasem wokół nie mogąc przekroczyć bram miasta. Że wystarczy czasem zrobić jeden krok, by znaleźć się w środku. A może nawet wystarczy zamknąć oczy.
...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz